JE SEKSUALITEIT CLAIMEN EN EREN ALS MAN

Vandaag kwam ik bij het opruimen een foto van mijn vader tegen toen hij nog kind was. Ik zocht niet meteen naar die foto. Hij lag zomaar ergens onverwacht en beetje mysterieus zelfs op een plek waar ik hem nu niet direct had gedacht tegen te komen. Het leek alsof hij gewoon voor mijn voeten viel.
En dit zo vlak voor het mannenfestival en vlak voor de verjaardag van mijn zoon.
Het zette me even stil in alle drukte van deze dagen.

 

Het gebluste innerlijke vuur van de man

De foto deed me herinneren aan een geheim van mijn vader dat hij me pas deelde een jaar voor hij stierf. Hij was 14 jaar broeder geweest, dat kwam er dan zomaar even uit en hij lachte. Hij had er ondertussen op zijn 87 jaar zelfs nog een boek over geschreven. Over de kwellingen die dat broederschap van hem gevraagd hadden. Waar hij weg deemsterde als man. Waar seksualiteit niet mocht bestaan. Waar het innerlijk vuur in hem geblust werd.

Collectieve ladingen zaten/zitten op gezonde seksualiteit en gedreven passie vanuit het hart en de ziel.

Veel mannen verwoesten hun innerlijk vuur aan destructieve zaken, veel mannen kunnen niet staande blijven in ‘alleen zijn’, in eenzaamheid met zichzelf leven.

Veel mannen beschadigen zichzelf en hun relaties door redder te spelen, oude rollen op zich te nemen, door bij de minste tegenslag in een relatie een andere vrouw te gaan opzoeken in plaats van hun innerlijk vuur neer te zetten in hun missie en te blijven staan in hun waarheid en eer, hun seksualiteit te eren en te claimen.

Misbruikte mannen zijn diep geraakt in hun hart en weten vaak de weg niet meer. Het is een tastend zoeken en het is zo makkelijk om zich over te geven aan de minste afleiding terwijl ze zichzelf dan vaak in leegte storten.

 

Van leegte in seksualiteit naar vervulling

Ik heb die weg gekend lang geleden. Ik heb de holheid van seksualiteit gekend en gelukkig ook het totaal tegenovergestelde. Ook niet altijd makkelijk omdat het zo naakt is en kwetsbaar, wel echt, puur en rauw, passioneel en teder, innig en mystiek, bevlambaar en ontvlambaar… als beiden er voor gaan.
 
Soms kwam ik in deze weg afleidingen tegen maar mijn hart wist en voelde dat daarin geen vervulling van de ziel lag en zodus mij niet meer dienend. Wat mij dient is mezelf overgeven aan haar die zich wil en durft overgeven. Daarin vind je de ware liefde.

Jezelf en elkaar aansteken in je heilige vuur, je goddelijkheid als man zien en voelen, je goddelijkheid als vrouw zien en voelen en daarin elkaar eren en delen is de roep van je ziel. Een delen dat verder gaat dan geven en ontvangen. Delen als aanwezig zijn volop in alles. Geen compromissen.

Magie en hartstocht ontstaat dan als er overgave is, aanwezigheid bij twee die zich geven en delen. Het gedeelde vuur zet dan alles in beweging. Doet groeien, bloeien, doet toveren zonder te veroveren. Heilzaam voor lichaam en geest, voeding voor de ziel.

 

Ontwaak je innerlijk vuur in alle gebieden van je leven

Blijf staan, laat projecties van anderen jou niet aanraken.
De wonde kan diep zijn, veroordeel niet, ook al ben je zelf raakbaar en kwetsbaar.

Ken jouw vuur. Dat is voldoende. Steek het aan in je missie, bij je geliefde, bij je kinderen, in al je bezigheden in volle verwondering en glorie.

Bemin en eer jezelf als man, bemin en eer de innerlijke vrouw in jezelf om vandaaruit de vrouw in jouw leven te eren en te beminnen.

 

Het vuur dat gedoofd werd in mijn ouderlijn en vele andere mannen hun ouderlijn, mag ik terug gaan aansteken, samen met andere mannen, dit om hun vaders te eren, hun zonen te dienen en zichzelf serieus te nemen.

 

Je zwaard smeden

Dit is je zwaard smeden, standvastig en respectvol voor jezelf wezen, in openheid en kwetsbaarheid jezelf blijven delen. Jezelf als man voeden met wat je dient, wat je leven geeft, wat je hart en ziel doet open gaan. De integriteit in jou als koning vinden zodat je jouw koningin werkelijk kan ont-moeten. Dat je kan delen vanuit je diepste wezen.

Dat je als man alle wonden van jezelf en de man kan zien, voelen en helen en dat je begripvol kan zijn naar de wonde van de (je) vrouw, deze zien, voelen en er bij aanwezig zijn. Daar ontstaat groei, heling, verbinding, zalving.

 

Je hoeft het niet meer alleen te doen

Je hoeft het niet meer alleen te doen. Ook zij niet. Dat heb je (zij) al genoeg gedaan. Je (zij) bent al sterk genoeg geweest. Je (zij) hebt al genoeg op je eentje gedaan. Doorprik de illusie dat je alles nog op jezelf moet doen. Je bent immers niet een afgescheiden zelf. Je bent verbonden. En soms vergeet je -ook ik af en toe- het weer, als je in je hoofd zit, je overlevingsmechanisme, maar dan stroom je niet, dan verdeel je jezelf en stroomt de liefde niet.

Mannen mogen hun hart weer openen, de grote trom slaan. Zich opstellen én open stellen vanuit hun wonde én vanuit hun liefde en hun heelheid. Waar je liefde deelt in aanwezigheid is alleen maar liefde. En het is helemaal oké als dat nog niet altijd lukt. Je bent op weg net zoals iedereen. Man en vrouw mogen weer naast elkaar gaan staan, gelijkwaardig, elkaar dragend, zichzelf dragend.

Verbind je in dit alles met jouw vuur, met jezelf, met je eigenheid, met je kracht en kwetsbaarheid, met jouw goddelijkheid, met de bron, de aarde, de sterren, de hemel, de maan en de zon zodat jij waarlijk man kan zijn.

 

 

Peter Grard